De Vizcayabrug is een zweefbrug met tol, die tussen 1887 en 1893 op particulier initiatief werd bedacht, ontworpen en gebouwd. De brug verbindt de twee oevers van de riviermonding van de Nervión in Biskaje. Hij werd geopend in 1893 en was de eerste van dit type ter wereld.
De brug heeft meerdere namen. De officiële naam is “Puente de Vizcaya”, hoewel de meest populaire en wijdverbreide benaming “Puente Colgante” (Hangbrug) is.
De brug verbindt het stadje Portugalete met de wijk Las Arenas, die bij de gemeente Getxo hoort, en daarmee de twee oevers van de ría van Bilbao. De bouw ervan was noodzakelijk om de kuuroorden aan beide oevers van de ría met elkaar te verbinden. Deze waren bestemd voor de industriële bourgeoisie en toeristen aan het eind van de 19e eeuw.
Op 13 juli 2006 werd de brug door Unesco uitgeroepen tot Werelderfgoed, gekozen uit een totaal van 37 kandidaturen. Unesco beschouwt de Vizcayabrug als een van de meest vooraanstaande werken van ijzerarchitectuur uit de Industriële Revolutie en prees het innovatieve gebruik van de lichtgewicht, gevlochten staalkabels.
De metalen structuur van de brug was vanaf het begin bedekt met zwarte verf. Deze kleur zorgt er echter voor dat de constructie meer warmtestraling absorbeert, wat leidt tot abrupte uitzettingen die sommige onderdelen aantasten. In 2010 werd een restauratieproject goedgekeurd dat ook een kleurverandering omvatte. Er werden drie tinten voorgesteld, vergelijkbaar met die van drie ijzerertsen uit de nabijgelegen bergen van Triano: de ‘campanil’ uit Gallarta, de ‘blenda’ uit Triano en de ‘vena roja’ (rode ader) hematiet uit Somorrostro. Uiteindelijk werd gekozen voor de roodachtige kleur van de ader uit Somorrostro.
